Arch

Administrator · Administrator

KAZIRODZTWO - INCEST

Mitologia

Najlepiej znanym przekazem na temat kazirodztwa jest grecki mit o Edypie przestrzegający przed "nieczystym zachowaniem" (zobacz Kompleks Edypa).

Pismo Święte: Stary i Nowy Testament

Stary Testament traktuje o wielu sprawach dotyczących godnego życia (m.in. również o aspektach pożycia seksualnego) każdego człowieka przestrzegając przed czynami godnymi hańby i sprowadzającymi nieszczęścia na całe rodziny.

Koran

Sura An-Nisa, fragment Koranu uznawanego przez muzułmanów za bezpośrednie słowa Boga skierowane do Mahometa, precyzuje z którymi kobietami wolno się żenić mężczyznom:

Nie żeńcie się z niewiastami które byty żonami ojców waszych, jest to występek, jest tu ścieżka do zguby; lecz jeśli się złe stanie zachowaj twą niewiastę. Nie wolno wam żenić się: z matką, z waszymi córkami, siostrami, synowicami, mamkami, ich córkami, z matkami żon waszych, z córkami niewiast którymi się opiekujecie, chybabyście nigdy nie mieszkali z ich matkami. Nie będziesz także pojmował: twoich pasierbic, ani dwie żyjące siostry; jeżeli występek popełniony. (4:26-27)

Kazirodztwo jako tabu kulturowe

Zakaz kazirodztwa należy do najbardziej powszechnych zakazów, istniał najprawdopodobniej we wszystkich kulturach. Antropologia strukturalna Claude'a Lévi-Straussa uznaje go wręcz za swego rodzaju początek kultury, punkt graniczny między naturą a kulturą, w którym jedna się kończy, a druga zaczyna, przynależny do obydwu tych sfer (które poza tym są w opozycji).

Zakaz kazirodztwa bywał jednak różnie definiowany w różnych kulturach. W grupach społecznych, które cechuje endogamia, dopuszcza się (lub też dopuszczało się) związki między stosunkowo bliskimi krewnymi (zwłaszcza gdy są to niezbyt liczne grupy społeczne, np. arystokracja, rodziny królewskie, ze szczególnym przykładem dynastii faraonów. W takim kontekście małżeństwo między kuzynami lub między stryjem a bratanicą czasem nie było po prostu uważane za kazirodztwo, choć w innym kontekście kulturowym kazirodztwem jest.

Przykład dynastii faraonów Egiptu jest ciekawy dlatego, że ze względu na ich święty, boski status w tamtej kulturze, mieli oni bardzo zawężony wybór potencjalnych małżonków. Wydanie niektórych sióstr faraona za kogokolwiek innego niż on, byłoby świętokradztwem. Tradycja egipska ściśle określała, które relacje pokrewieństwa w rodzinie faraona są kazirodztwem, a które nie. Np. związek faraona z niektórymi siostrami nie był uznawany za kazirodztwo, a z niektórymi innymi był. Podobnie było w przypadku władców Inków. Sapa Inka(król) był uznawany za potomka bogów i tylko kobiety "boskiej krwi" mogły być jego żonami. Zazwyczaj zostawała nią jego siostra. Przypuszcza się, że te bliskie więzy pokrewieństwa doprowadzały np. do chorób genetycznych jak to było w rodzinie Echnatona.

Kazirodztwo w sztuce

Jako tabu kulturowe temat kazirodztwa stanowił wyzwanie dla wielu artystów.

Mit o Edypie stanowił jeden z czołowych tematów tragedii greckiej, niektóre z tych sztuk do dziś są wystawiane.

* Sofokles, Król Edyp

Mieczysław Karłowicz skomponował w 1906 poemat symfoniczny Stanisław i Anna Oświecimowie op. 12 (o miłości brata i siostry).

Kazirodztwo stało się też w XX wieku tematem wybitnych filmów:

* Milczenie Ingmara Bergmana (jedna z bohaterek jest rozpaczliwie zakochana w swojej siostrze)
* Moja siostra, moja miłość Vilgota Sjömana (między bratem a siostrą)
* Szmery w sercu Louisa Malle'a (między matką a nastoletnim synem)
* Homo faber Volkera Schlöndorffa na podstawie powieści Maxa Frischa
* Oldboy Park Chan-wooka

Za: [link widoczny dla zalogowanych]

Parafilia – zaburzenie preferencji seksualnych; utrwalone zachowanie seksualne, które kształtuje się w rozwoju osobniczym wskutek oddziaływania bodźców kojarzących się ze stanami silnego podniecenia. Elementy strukturalne zachowania parafilnego, które umożliwiają jednostce osiągnięcie satysfakcji na poziomie psychicznym (czyli zaspokajają potrzeby seksualne) jednocześnie wykluczają spełnienie biologicznej (prokreacja) lub społecznej (tworzenie więzi) funkcji zachowania seksualnego.

Parafilie ograniczają zachowania seksualne, jeżeli występuje:

* niedojrzałość seksualna,
* brak obustronnej akceptacji,
* brak dążenia do zaspokojenia obu partnerów,
* zagrożenie zdrowia.

Normy seksuologiczne dotyczą także kontekstu sytuacyjnego, układu partnerskiego, a także kontekstu kulturowego.

Najczęściej parafilie dzieli się w zależności od konieczności osiągania satysfakcji seksualnej w zakresie obiektu i w zakresie sposobu realizacji oraz na nietypowe odchylenia.

Należy zaznaczyć, że ze względu na różnorodność ludzkich zachowań seksualnych, nie jest możliwe stworzenie pełnej i wyczerpującej listy parafilii. Znaczna część spośród wymienianych w źródłach niemedycznych nie ma jednak znaczenia klinicznego ani społecznego, lub wręcz oparta jest tylko na popularnych domniemaniach czy fantazji autora (do tej kategorii może zaliczać się m.in. dendrofilia).

Klasyfikacja parafilii

Poniżej przedstawiono klasyfikację parafilii na podstawie ICD-10 oraz klasyfikacji K. Imielińskiego.

Parafilie w zakresie obiektu

* fetyszyzm
o nekrofilia,
* pedofilia,
o efebofilia - skłonność seksualna do dojrzewających nastolatków płci męskiej,
o nimfofilia - potrzeba seksualna bądź skłonność seksualna dojrzałego mężczyzny ukierunkowana na dziewczęta we wczesnym okresie dojrzewania,
+ partenofilia – skłonność seksualna do dziewic,
* gerontofilia - skłonność seksualna do osób starszych
* zoofilia.

Do tej grupy należą takie zaburzenia, nie wyszczególniane w klasyfikacjach, ale wymieniane w literaturze, jak:

* heterochromofilia - pociąg do partnerów o odmiennym kolorze skóry,
* ksenofilia - satysfakcję seksualną daje kontakt z zupełnie obcym, nieznanym,

Parafilie w zakresie sposobu realizacji praktyk seksualnych [edytuj]

* ekshibicjonizm
* frotteryzm, inaczej ocieractwo
* voyeuryzm, inaczej oglądactwo
* sadomasochizm (współistnienie potrzeb, fantazji i pragnień sadystycznych i masochistycznych):
o masochizm, w obręb którego należy zaliczyć:
+ alghedonia - przeżywanie rozkoszy podczas doznawaniu bólu,
+ apotemnofilia - bodźcem seksualnym jest własne okaleczone ciało,
+ asfiksjofilia - bodźcem seksualnym jest niedotlenienie w wyniku duszenia się lub bycia duszonym,
+ autonekrofilia - bodźcem seksualnym jest wyobrażanie siebie martwym,
+ autossassinofilia - bodźcem seksualnym jest pozorowanie własnego zabójstwa,
+ fobofilia - podniecenie seksualne jest wywoływane przez bodźce lękowe,
+ kandaulezizm - rzadko spotykana złożona dewiacja polegająca na łączeniu ekshibicjonizmu z masochizmem – bodźcem jest pokazywanie własnej, obnażonej partnerki seksualnej innym mężczyznom,
o sadyzm, w obrębie którego mogą wystąpić:
+ dakryfilia - źródłem podniecenia jest prowokowanie łez u partnera, odmiana sadyzmu,
+ eretofonofilia - skrajna postać sadyzmu, w której wyzwolenie seksualnej reakcji następuje podczas mordowania ofiary,
+ nekrosadyzm - odmiana sadyzmu w jednej z jego krańcowych postaci. szczególnie niebezpieczna dewiacja seksualna. wyraża się śmiertelnym duszeniem,
+ raptofilia - odmiana sadyzmu, polegająca na osiąganiu rozkoszy przez gwałcenie partnerów seksualnych,
+ saliromania - skojarzenie sadyzmu z fetyszyzmem, polegające na celowym brudzeniu innej osoby w celu wyzwolenia reakcji seksualnej,
+ stygmatofilia - szczególny pociąg do nakłuwania i/lub tatuowania siebie bądź partnera seksualnego, co warunkuje wyzwolenie reakcji seksualnej,
+ symforofilia - przeżywanie w wyobraźni klęsk i katastrof żywiołowych lub innych, w których cierpią i giną ludzie, co wywołuje satysfakcję seksualną,
+ wampiryzm seksualny - skrajna postać sadyzmu, gdzie rolę fetysza pełni krew partnera. Satysfakcja seksualna osiągana jest najczęściej w wyniku nieszkodliwego ugryzienia lub zadrapania,
+ zoosadyzm - znęcanie się nad zwierzętami wywołujące reakcję seksualną,

Zboczenia seksualne

Zboczenie seksualne – stan cechujący się stałym lub okresowym preferowaniem zachowania seksualnego, będącego w strukturalnej opozycji do spełnienia jego funkcji psychologicznej, przy potencjalnej możliwości spełnienia funkcji biologicznej lub społecznej.

Seksualne odchylenia patologiczne wyjaśniane są zależnie od teorii:

* badacze zorientowani antropologicznie kładą nacisk na elementy destrukcyjne zachowań seksualnych;
* egzystencjaliści uważają, ze istota zboczeń płciowych tkwi w zaburzeniu "jednoczenia się z drugim człowiekiem", ponieważ wyklucza się partnera jako osobę a zboczenie staje się przeciwieństwem miłości erotycznej;
* Hans Giese i P.G. Hesse stwierdzili, że ocena zboczenia zależy od tego "jakie możliwości ludzkie stoją pod znakiem zapytania", na ile destrukcja wymierzona jest w system normatywny.

Do zboczeń płciowych zalicza się:

* zachowania mające cechy psychopatologiczne
o seksualne zachowania nałogowe
+ utrata zdolności niezależności od wrażeń zmysłowych, bodziec zmysłowy staje się sygnałem zapoczątkowującym cykl reakcji seksualnych bez względu na to od kogo pochodzi,
+ wzrost częstotliwości z jednoczesnym obniżeniem satysfakcji seksualnej, konsumpcja seksualna,
+ anonimowość kontaktów seksualnych,
+ okresowość naporu niepokoju seksualnego
+ seks kompulsywny, czyli bardzo częste uprawianie stosunków płciowych wyłącznie w celu uniknięcia konieczności rozwiązywania problemów, powstających na przykład w małżeństwach z długim stażem,
o seksualne zachowania progresywne (występują także wówczas, gdy nie udała się integracja dewiacji z osobowością i doszło do przekształcenia dewiacji w zboczenie)
+ rzeczywisty brak popędu i potrzeb seksualnych
+ promiskuityzm

W praktyce rozpoznanie zboczenia płciowego opiera się na stwierdzeniu dominującego objawu, występującego w dewiacjach seksualnych w postaci stereotypowych zachowań seksualnych, któremu towarzyszą objawy wiodące. Niejednokrotnie patologie życia seksualnego współtowarzyszą zaburzeniom psychicznym.

Kwestie sporne

To co potocznie uważa się za dewiację lub zboczenie seksualne w dużym stopniu zależy od światopoglądu i norm społeczno-kulturowych danej populacji. Nawet w ramach jednego światopoglądu zachodzą często ewolucyjne zmiany włączające do tego pojęcia określone zachowania.

W ocenie potocznej za dewiacje seksualne często uznawane są też zabawy erotyczne takie jak: anilingus, bondage, bukkake czy kink, w seksuologii uznawane za praktyki normalne, jeśli nie stanowią wyłącznej formy zaspokajania popędu płciowego.

Do roku 1990 za parafilię uznawano homoseksualizm. W 1973 roku Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne jako pierwsze uznało, że homoseksualizm nie należy do parafilii seksualnych. 17 maja 1990 roku Światowa Organizacja Zdrowia wykreśliła homoseksualizm z listy chorób i zaburzeń.

Voyeuryzm (podglądactwo, oglądactwo) - rodzaj parafilii: stan, w którym jedynym lub preferowanym sposobem osiągania satysfakcji seksualnej jest podglądanie praktyk seksualnych innych osób oraz wykonywanie w tym czasie masturbacji.

Voyeuryzm to utrwalona tendencja do podglądania praktyk seksualnych i zachowań intymnych bez wiedzy podglądanych osób, przy pozostaniu anonimowym. Prowadzi to zwykle do podniecenia seksualnego i masturbacji.

Odmianą voyeuryzmu jest agreksofilia polegająca na konieczności podsłuchiwania praktyk seksualnych innych osób dla osiągniecia satysfakcji seksualnej.

Za: [link widoczny dla zalogowanych]

.